12.02.2016
Hangt jouw Cowboypak stof te vangen?
Toon lef! Buitengewoon talent in de spotlight!
In het Zuiden van het land heeft de Carnavalsgekte weer plaats gemaakt voor het “gewone” leven. Ja, ik ben een Carnavalsmens. Ik hou ervan! Het mooie van dit feest is het ongedwongene. Niets moet, alles mag. Je trekt een belachelijk pak aan, kruipt in je rol en je kunt 5 dagen lang één groot toneelspel opvoeren. Met carnaval kan ineens alles. Als cupido koppel je eindelijk die twee vrienden die al lang stiekem een oogje op elkaar hebben. Als Flamingodanseres steel je de show. Of je trekt een cowboypak aan en veroverd heel de kroeg.
Zouden we dat op kantoor ook niet wat vaker moeten doen vraag ik me af? Figuurlijk het cowboypak aantrekken en onszelf loslaten in een rol die mensen niet per se van ons verwachten. Een stukje van onszelf laten zien wat misschien nog onderbelicht is. Want zeg nou eerlijk, we hebben allemaal wel eens een situatie waarin we iets denken maar niet zeggen. Waarin we een kans zien maar hem niet durven te nemen. Vaak uit angst voor “wat men daarvan zou vinden” want, we zijn maar management assistentes. Of door de gedachten: “zij zullen het wel beter weten, zij zijn immers de directie”. Nee, zij zijn mensen.
Trek dat pak aan. Toon lef en laat jezelf zien. Juist in deze tijden, in top-down organisaties moet je die cowboyboots aantrekken om je te onderscheiden. Spreek jouw top idee voor dat ene vraagstuk uit. Wie weet geef jij net dat ontbrekende puzzelstukje, of inspireer je om op een andere manier verder te denken. En, misschien is jouw top idee voor de organisatie helemaal geen top idee. Maakt niets uit. Dat verandert jou nog steeds in de collega die meedenkt en oplossingen aandient (en echt niet in de collega die met een slecht idee komt, geloof mij!) Verlaat die angst voor wat men van je vindt. Want, spiegel het eens: wat vind jij ervan als iemand zich kwetsbaar opstelt en haar tot dan toe onbelichte kant laat zien? Dat is toch prachtig? Mocht je toch negatieve reacties ontvangen, weet dan ook dat jaloezie of afgunst daarvan vaak de oorzaak is. Vooral bij vrouwen onder elkaar, ken je Sara van Broekhoven haar metafoor de krabbenmand nog?
Ga op die stoel staan (is de stoelendans ook niet iets carnaval gerelateerd? ;-), stap in de spotlight, toon je lef en maak er een spelletje van. We weten allemaal dat the magic “happens” buiten onze comfortzone. Waarom laten we die magic daar zomaar liggen? Go get it.
P.s. de definitie van cowboy: een persoon die de vee kuddes moest bewaken. Nu wil ik onze managers geen vee kuddes noemen, maar zie je de link? ;-) Waar zijn de kuddes zonder cowboy? Waar zijn de managers zonder ons? Claim die cowboypositie!
Sannewel. schreef deze blog (als ghostwriter) in opdracht van: www.saravanbroekhoven.nl